მარადის საკუთარ თავზე მაღლა (ე.წ. ღია წერილის ავტორებს)

მარადის საკუთარ თავზე მაღლა – გრიგოლ ნოსელის ეს ფორმულა თუ გამონათქვამი არის ერთგვარი პერიფრაზი სახარებისეული მოწოდებისა მათეს ევანგელიიდან – “იყავით სრულ ვითარცა მამაი თქვენი ზეცათაი სრულ არს” და ის საუკეთესოდ წარმოაჩენს ადამიანის გნებავთ, როგორც ღვთის ხატის ან სოციალური არსების დანიშნულებას მიწიერ ყოფიერებაში და განაქიქებს ეგოცენტრიზმს, როგორც ფსიქოლოგიურ ანომალიას. თუმცა არსებობენ ადამიანები, რომელნიც პირად კანონშემოქმედებით პროცესს (აუტო ნომოს-პირადი კანონი) იმგვარად წარმართავენ, რომ საბოლოო ანგარიშით ის პრობლემა გახდეს საზოგადოებისთვის, როგორც ერთად აღებული მოცემულობისთვის. ეს მიზამნიმართულია, დათვლილია და დაგეგმილია. ამავე ელფერის იყო ე.წ. ღია წერილი, რომელიც არქიტექტონიკით და მით უფრო შინაარსით ძალიან ჰგავს 1922 წლის 23 თებერვალს ლენინის მიერ ამხ. მოლოტოვის და პოლიტბიუროსადმი გაგზავნილ წერილს, სადც ის ეკლესიის დაჩოქებას ითხოვდა, “რადგან სხვანაირად ნებისმიერ სახელმწიფოებრივ საქმეზე ლაპარაკი ზედმეტია”. ეს ე.წ. კითხვები საზოგადოების ლიბერალურად წოდებულმა ჯგუფმა საქართველოს საპატრიარქოსა და მის მესაჭეს ხელში მიაჩეჩა ისე, რომ პასუხს არც კი დაელოდა. თუმცა პასუხი მათთვის არ არის ღირებული, მთავარი ოლიმპიური პრინციპია, ჩაეწერო მარათონში და ფინიშის ხაზის გეოგრაფიული მდებარეობა არც თუ ისე მნიშვნელოვანია. ადრესატი როგორც უკვე ვთქვით ეკლესიაა, საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია. მაგრამ არა უწყინარი კითხვების, არამედ ბასილისტების განქიქების, შეურაცხყოფის, ირონიის, ცილისწამების და მტრობის ადრესატი. ზემოთ ბასილისტები ვახსენე და არცთუ შემთხვევით. საუბარია ადრე საზოგადოებისთვის კარგად ცნობილის ანტიპოდზე – ბასილ კობახიძეზე. პრინციპში ანტიპოდზე ლაპარაკი მხოლოდ ერთი რამით არის გამოწვეული, კობახიძის რიტორიკა უფრო “ლიბერალურია” თორემ შინაარსი აბსოლუტურად იდენტური ზემოთ ნაგულისხმევს თუ გავიხსენებთ. რიტორიკაც და საქციელიც ისეთივე შავრაზმული და ფანატიზმით აღსავსეა როგორც “სხვა” ბასილის. რა მნიშვნელობა აქვს ფანატიზმს რისამე დაცვისას გამოავლენ თუ მტრობისას, ორივე საშიში და საძულველია. ბასილ კობახიძის შემთხევაში კი საქმე სწორედ ფანატიზმის უკანსაკნელ ნაირსახეობასთან გვაქვს. ფანატიზმი ხომ უკიდურესი გატაცება და ბრმადმორწმუნეობაა, თვითკანონიზაცია და ისეთი შემთხევაა, როდესაც აუტომედიტაციის პროცესში კათარზისს განიცდი, გარეთ კი სხვა რეალობაა, საკმარისია თვალი გაახილო და უმალ დაინახავ იმას, რისთვისაც თვალებახვეული დადიოდი, საკუთარ თავს და სხვებს არწმუნებდი და ამ პროცესში სოციუმი ნელ-ნელა სექტის, ხოლო თავად წინამძღოლი ქურუმის სახეს იძენს. დიახ ბასილ კობახიძე საქართველოში მოქმედი ე.წ. ლიბერალური სექტის ერესიერარქია და შეუძლია ამით იამაყოს. მაგრამ ვის უნდა ეს?! ვთვლი, რომ არავის. ვისი მიზანია წარსულში დეკანოზი ბასილი დღეს სულიერად დაცემული და ეკლესიის წინააღმდეგ მებრძოლი იხილოს (ტყიულად ნუ იღლით თავს იმის მტკიცებით, რომ არა ეკლესიას არამედ პატრიარქს ებრძვით) ეს ხომ სიზიფეს შრომაა, იქ იმ თქმულებაში კი ერთ-ერთ მთავარ როლში დიდი ლოდია… ყველაზე საშიში ტყვეობათა შორის საკუთარი თავის და მისგან მომდინარე უსაფუძვლო სურვილების, გაუმაძღარი ამბიციების ტუსაღობაა, რადგან ეს დაუძლეველ იზოლაციას იწვევს. მე არ მაქვს სურვილი ტროცკის, კალინინის, მოლოტოვის რეინკარნირებული ინდივიდები ვიხილო ჩემს საქართველოში, არ მაქვს სურვილი მაროზიას და მისი ქალიშვილების სინდრომით დამძიმებული ადამიანები არსებობდნენ ირგვლივ, რადგან ეს ჩემი და თქვენი ქვეყნისთვის იქნება რთული. ჩვენ ბარიერების დაძლევას უნდა შევუწყოთ ხელი და არა პირიქით მათ აღმართვას, საზოგადოების გაერთიანებას და არა მის ხლეჩვას, ამისთვის კი დიალოგია საჭირო “ჩვენს” და “თქვენს” შორის (სამწუხაროდ ეს წყალგამყოფი უკვე რეალობაა) ამიტომ ბატონებო მარადის საკუთარ თავზე მაღლა!

ზაზა გაბუნია

19.12.2009