პარტიების დაფინანსების საკითხი

სასწავლო პროცესის მიღმა დარჩენილი 144 მოსწავლის შესახებ

ძალიან ბევრი ავარიული სახლი მინახავს თბილისში, მაგრამ ის რაც დღეს მეტეხის 14-ში დამხვდა, სიტყვა კატასტროფულიც კი ვერ წარმოაჩენს ზუსტად. სახლი გადახრილია, საყრდენი კედელი დანგრევის პირასაა უშველები ბზარით, მოსახლეობა ქვაბებით, ჯამებით და სხვა საყოფაცხოვრებო ნივთებით ცდილობს კედლების გამაგრებას. ეს სახლი იქ მცხოვრებლების სიცოცხლეს ყოველდღიურად უქმნის საფრთხეს. ჯერ კიდევ არის დრო სიტუაციის გამოსასწორებლად და ტრაგედიის თავიდან ასაცილებლად…

დიახ ბატონო კობა, ჩემი წონა და ფიგურა ნამდვილად მომცროა თქვენსაზე

ზაზა გაბუნიას პასუხი კობა დავითაშვილს

დღეს, გაზეთ “ვერსიაში” გამოქვეყნდა ჩემი ინტერვიუ, სადაც თქვენ როგორც პოლიტიკოსს, საკრებულოს დეპუტატს ბრალს გდებთ იმგვარ ქმედებებში, რომელმაც თბილისის საკრებულოში მყოფი პოლიტიკური ოპოზიციური ძალების ზეწოლა ხელისუფლებაზე შეასუსტა, რამაც მმართველ პარტიას საშუალება მისცა ერთის მხრივ სრულიად არასოციალური და მოქალაქეების წინააღმდეგ მიმართული ბიუჯეტი მიეღო, მეორეს მხრივ ამ აქტს ჯაჭვივით მოჰყვა მთელი რიგი სრულიად გაუმართლებელი ღონისძიებებისა, რომელიც მომსახურების სფეროზე და სხვადასხვა პროდუქტზე ფასების ზრდაში აისახა. ამას მოჰყვა სრულიად ალოგიკური გადაწყვეტილებები ტარიფების გაერთიანების, გაზრდის და გამრავალფეროვნების სახით. ამ საკითხებში კი პირდაპირ და ირიბად თქვენ მიგიძღვით ბრალი ბატონო კობა. პირდაპირ იმით, რომ სწორედ თქვენ იყავით იმ ერთადერთი ოპოზიციური ფრაქციის თავმჯდომარე, რომელმაც 2011 წლის ბიუჯეტს მხარი დაუჭირა. ირიბად კი იმით, რომ ამ ქმედებით შეასუსტეთ ოპოზიციის ზეწოლა ხელისუფლებაზე.

თუმცა, თქვენ ამ კონკრეტულ ბრალდებებზე პასუხის გაცემა არ ისურვეთ და თქვენთვის დამახასიათებელი ზედაპირულობით, ეცადეთ ჩემი სრულიად სამართლიანი, დოკუმენტურად გამყარებული ბრალდება უგულებელგეყოთ იმით რომ საუბარი დაიწყეთ, რომ თითქოს ინგა გრიგოლიას შეხვედრაზე “ზონდერების” მიერ ხელის შეშლის შემდეგ ერთადერთი იყავით ვინც მას მხარი დაუჭირეთ, რომ ქართულ პოლიტიკაში უფრო დიდი წონის ფიგურა ხართ და სხვა. არ მეგონა თუ ამგვარად ადუნებდა გრძნობებს იმის განცდა, რომ პიჯაკის და ქურთუკის ჯიბეები სავსე გაქვთ ნანატრი, მილიონის ღირებულების ბენზინის ბარათებით. თუმცა ეს იმაზე მეტია ვიდრე მოდუნება და ვიდრე რაიმეს დავიწყება. ეს უსინდისობაა, რადგან თქვენ მშვენივრად იცით, რომ იმავე შეხვედრაზე, როცა “ზონდერებმა” ინგას შეხვედრის მსვლელობაში ხელი შეუშალეს, მეც ვიმყოფებოდი. მეტიც, განცხადება, რომელსაც თქვენ მხარდამჭერს უწოდებთ, ჩემი, ინგასი და ჯაბა სამუშიას ორგანიზებული იყო. თუმცა, თქვენთვის ფაქტებს რა ფასი აქვს?!. და ვერც ექნება, რადგან “ფასის” ცნება თქვენთვის მხოლოდ მატერიალურ განსაზღვრებებს თუ მიესადაგება მხოლოდ, ხოლო სიმართლე ისეთივე აბსტრაქცია და ქიმერაა თქვენთვის, ბატონო კობა, როგორც მაგალითად მოთხოვნა, რომლის სანაცვლოდ ხმა მიეცით თბილისელების საწინააღმდეგო ბიუჯეტს. მოთხოვნა რომელიც არ შესრულდა, მეტიც არ მოიკითხეთ თუ რატომ არ შესრულდა. და თქვენი მეორე “არგუმენტი”, რომლითაც ცდილობთ წარმოაჩინოთ რომ თქვენ ჩემზე დიდი წონა გაქვთ და ამიტომ დებატებში ჩემთან დაჯდომას არ იკადრებთ. სამართლიანობა მოითხოვს, პირველ რიგში ვთქვათ რომ თქვენი ეს განცხადება არის ილუსტრაცია რომ მეტისმეტად რეტროგრადული წარმოდგენა გაქვთ პოლიტიკაზე, თქვენს თავზე მეტისმეტად ნარცისულ წარმოდგენებზე რომ აღარაფერი ვთქვათ. ასე პოლიტიკოსები არ იქცევიან. ასე, მხოლოდ თავს იძვრენენ ან ვერ იძვრენენ. თქვენ მეორე გერგოთ, რადგან კიდევ ერთხელ აჩვენეთ ხალხს, რომ თქვენ პოლიტიკოსთა სწორედ იმ  პლეადის წარმომადგენელი ხართ, რომლებიც არც მეტი და არც ნაკლები, დასაქმებულები არიან პოლიტიკაში, რომელთა ამოცანა ყოფნაა და არა შექმნა. რა თქმა უნდა, თქვენ მძიმე წონა გაქვთ, რადგან მოქალაქეთა კავშირიდან ნაციონალურ მოძრაობაში, კოალიციიდან კოალიციაში, პარტიიდან პარტიაში სიარულით, არაფრის კეთებით, ხალხის ინტერესების უგულებელყოფით, პოლიტიკური კანი სქელდება და უხეშდება, წონაც იმატებს და ფიგურაც დეფორმირდება.

მე კი, სულ ორი წელი გავიდა მას შემდეგ, რაც ჩვენმა მოქალაქეებმა ამირჩია, სულ რაღაც ორი წელია რაც პირდაპირი გაგებით პასუხისმგებლობა ავიღე საზოგადოების წინაშე და შემიძლია იმაზე მეტი გაკეთებული ჩამოგითვალოთ, ვიდრე თქვენ უბრალოდ გითქვამთ რომ კარგი იქნებოდა გაკეთებულიყო. თუმცა, ამ სინამდვილეს თქვენ ხომ ისედაც კარგად ხედავთ კვლევებსა და ხალხის განწყობაში რომელიც მოქალაქეების მხრიდან ნდობის თვალსაზრისით, დიდ სხვაობას აჩვენებს ჩვენს შორის, ჩემს სასარგებლოდ. ცოტა უხერხულია ჩემს მიერ ამაზე საუბარი, თუმცა რადგან გადაწყვიტეთ პოლიტიკურ წონაზე ტყუილი გეთქვათ, მე სიმართლეს ვიტყვი.  არ მიკვირს, რომ მოიტყუეთ რადგან სწორედ ეგ სინამდვილე იყო ჩემი ბრალდების თქვენს მიერ პასუხად გასაღებული აბსურდის მიზეზი!

და ბოლოს, ამ გამოხმაურების დაწერა მართებულად მიმაჩნია, იმის მიუხედავად რომ ახლა ძალიან დაღლილი ვზივარ ბათუმის ერთ-ერთ სასტუმროში, თბილისიდან ახლახან ჩამოსული. ამით იმის თქმა მინდა, რომ აუციელებლია ცივილიზირებული დიალოგი მათ შორის დაპირისპირირებულ პოლიტიკოსებს შორის, იმის მიუხედავად დაღლილები არიან თუ არა ისინი, არასერიოზულად უყურებენ თუ არა ერთმანეთს და სხვა. დაუშვებელია უგულებელყოფა და რაიმეს მიჩქმალვა, რადგან ჩვენ საზოგადოების წინაშე ვართ ვალდებული და თქვენ ნამდვილად გაქვთ ვალდებულება აუხსნათ ხალხს რატომ გადადგით გაუმართლებელი ნაბიჯი. აუცილებელია პოლიტიკოსებმა, მათი ასაკობრივი თუ ღირებულებითი სხვაობის მიუხედავად გამოიჩინონ მეტი პასუხისმგებლობა და სიმწიფე. და თუ ეს არ მოხდება, მაშინ არა მხოლოდ პოლიტიკური კლასი, არამედ საზოგადოების ინტერესებიც დაზარალდება.

ზაზა გაბუნია
ბათუმი
18 თებერვალი
2012 წელი

ზაზა გაბუნიამ ნუცა შავლაძეს სიყვარული დაჩოქილმა აუხსნა

ჩვენს პოლიტიკურ სივრცეში ძალიან იშვიათი შემთხვევაა, როდესაც მეუღლეები ერთ პარტიაში მოღვაწეობენ. ამის მაგალითია თბილისის საკრებულოს ადამიანის უფლებათა დაცვის კომიტეტის თავმჯდომარის მოადგილე, “ქრისტიან- დემოკრატიული” მოძრაობის წევრი ზაზა გაბუნია და მისი მეუღლე ნუცა შავლაძე, რომელიც ამ პარტიის მედიასთან ურთიერთობის მენეჯერია. წყვილი ჟურნალ “გუმბათს” თავიანთი სიყვარულის ისტორიაზე ესაუბრა.

– როგორ და სად გაიცანით ერთმანეთი?

ნუცა: ძალიან ბევრს ჰგონია, რომ ჩვენ ერთმანეთი პარტიაში გავიცანით, მაგრამ ასე არ ყოფილა. ჩვენ ერთმანეთი უნივერსიტეტში, სამეცნიერო კონფერენციაზე გავიცანით. კონფერენციის თემა იყო “ახალგაზრდების როლი საქართველოს განვითარებაში” და მასში, დაახლოებით, 20-მდე მომხსენებელი იღებდა მონაწილეობას. ამ კონფერენციაზე ორი გამარჯვებული უნდა გამოვლენილიყო: საუკეთესო თემის ავტორი და საუკეთესო ორატორი. ზაზა გახდა საუკეთესო თემის ავტორი, ხოლო მე – საუკეთესო ორატორი. ზაზა თავის მოხსენებას რომ კითხულობდა, მაშინ შევნიშნე და მომეწონა. კონფერენცია რომ დამთავრდა, ზაზა ჩემთან მოვიდა და გამარჯვება მომილოცა. მერე კი მეუბნებოდა, ცივად მიპასუხეო. მე ჩვეულებრივად გავესაუბრე, მას კი ცივად მოეჩვენა. ალბათ მეტ სითბოს ელოდა. “საპატრიარქოს უწყებანში” დაიბეჭდა ჩვენი გამარჯვების შესახებ და სწორედ მაშინ გავიგე, რომ ის ზაზა გაბუნია იყო. მაშინ ამით დამთავრდა ყველაფერი.

უნივერსიტეტში ძალიან აქტიური ვიყავი და რამდენიმე შემოთავაზება სტუდენტური თვითმმართველობიდანაც მქონდა, მათი წევრი რომ გავმხდარიყავი (ამჟამად მაგისტრატურას ვამთავრებ, მარტის თვეში დიპლომი უნდა დავიცვა), მაგრამ უარი ვუთხარი. მერე ჩემმა მეგობარმა მითხრა, რომ არსებობდა ახალგაზრდული ორგანიზაცია “ახალგაზრდული ინიციატივა”, რომელიც საქველმოქმედო საქმიანობას ეწეოდა და ეკლესიის ფარგლებში მოქმედებდა. ამ ორგანიზაციის ხელმძღვანელი მეუფე სტეფანე გახლდათ, რომელიც ამჟამად სამების ეკლესიის ახალგაზრდული ცენტრის ხელმძღვანელია. მართლაც, სასულიერო სემინარიაში მეუფე სტეფანესთან წავედი, რომელმაც სამეცნიერო დარგის ხელმძღვანელად დამნიშნა. მიუხედავად იმისა, რომ ყველაფერი სემინარიის კედლებში ხდებოდა, იქ ზაზა არ მინახავს. შემდეგ უნივერსიტეტში გამოცდები მქონდა და სემინარიაში ვერ დავდიოდი. ჩემი იქ არყოფნის დროს, ზაზა ორგანიზაციაში მოვიდა და “ახალგაზრდული ინიციატივის” თავმჯდომარე გახდა. არც ამ დროს შევხვედრილვართ ერთმანეთს. ერთხელაც, მეუფემ დამირეკა და მითხრა, რომ ქართული ენის დღესთან დაკავშირებით, კონფერენცია ტარდებოდა და მოხსენების წაკითხვა მთხოვა. როდესაც სემინარიის კიბეებზე ავდიოდი, ვიღაც ბიჭი კიბეზე ჩამოდიოდა, მისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია, მაგრამ მან მომიკითხა. რომ შევხედე, ჩემ წინ ზაზა იდგა. მეც მოვიკითხე, მაგრამ სახელი არ მახსოვდა. მერე კონფერენციაზე ზაზამ ჩემი გვარი შეცდომით გამოაცხადა. კონფერენციის შემდეგ, მსვლელობა გვქონდა დედაენის ძეგლთან, ბოლოს, სახლში რომ მოვდიოდი, ზაზა გამომელაპარაკა და ორგანიზაციაში “ახალგაზრდული ინიციატივა” გაწევრიანება მთხოვა. როდესაც გაიგო, რომ უკვე გაწევრიანებული ვიყავი, ძალიან გაუხარდა. აქედან დაიწყო ჩვენი მეგობრობაც და ურთიერთობაც.

– როდის გააცნობიერეთ, რომ ნუცა მეგობარზე მეტი იყო?

ზაზა: ეს იყო პირველივე შეხვედრის დროს, ანუ 2005 წლის 20 დეკემბერს, როდესაც ნუცამ თავის მოხსენება წაიკითხა. დარბაზში რომ ვისხედით, მაშინ შევამჩნიე და მომეწონა. თუმცა, ეს მოწონება ისეთი არ იყო, რომ მასზე ფიქრი დამეწყო. კონფერენციის შემდეგ, როგორც გამარჯვებულს, გამარჯვება მივულოცე, მაგრამ ცივად მიიღო ჩემი მილოცვა. ეს გულში ჩავიდე და ეზოში ჩავედი. როდესაც ნუცა ეზოში ჩამოვიდა და დაგვემშვიდობა, ახლა მე დავემშვიდობე ცივად.

ნუცა: მე ეს არ შემიმჩნევია.

– ნუცამ საუბრისას აღნიშნა, რომ კონფერენციაზე მისი გვარი შეცდომით გამოაცხადეთ. ეს შეგნებულად გააკეთეთ?

ზაზა: არა. ეს შემთხვევით მოხდა. შეიძლება ითქვას, რომ ჩვენი ურთიერთობა ძალების მოსინჯვით დაიწყო.

– ნუცას რომ დაშორდით, მერე თუ ფიქრობდით მასზე?

ზაზა: არა. მასზე არც პირველი და არც მეორე შეხვედრის დროს ვფიქრობდი. მაშინ მომეწონა და მორჩა. მაგრამ მასზე ფიქრი მას შემდეგ დავიწყე, როდესაც ჩვენი ურთიერთობა და მეგობრობა დაიწყო. მანამდე მხოლოდ მომწონდა, მაგრამ ფიზიკურად ვერ ვხვდებოდი. ამ ურთიერთობებმა ჩვენ ხშირად შეგვახვედრა, კვირაში სამჯერ მაინც ვხვდებოდით ერთმანეთს. შესაბამისად, მისდამი სიმპათიამ გარკვეული ფორმა მიიღო. შემდეგ ეს ფორმა გრძნობაში გადაიზარდა. არ მინდოდა, ჩვენი ურთიერთობები მხოლოდ ფლირტის დონეზე შენარჩუნებულიყო და სერიოზული ნაბიჯი გადავდგი. ძალიან სწრაფად გავაცნობიერე, რომ ამ ადამიანთან მინდოდა ოჯახის შექმნა.

– წინააღმდეგობები არ გქონიათ?

ზაზა: კი, წინააღმდეგობები იყო. თუნდაც ის, რომ მაშინ სხვა გოგონას მიმართ მქონდა ინტერესი, თუმცა, არ მყვარებია. იმ გოგონას ეგონა, რომ არჩევანს მასზე შევაჩერებდი, მაგრამ შეცდა. მასთან ერთად სხვა გოგონებიც გაწბილდნენ, რადგან ბევრს ეგონა, რომ მასზე შევაჩერებდი არჩევანს. აღმოჩნდა, რომ ჩემმა არჩევანმა გული ბევრს ატკინა. ნუცას მიმართ უფრო ძლიერი დამოკიდებულება გამოჩნდა, ვიდრე სხვის მიმართ.

– რატომ შეაჩერეთ არჩევანი ნუცაზე, რითი გამოირჩეოდა ის სხვებისგან?

– საერთოდ, საპირისპირო სქესის მიმართ არჩევანს ღირებულებების გამო აკეთებენ. არასდროს მომწონებია გოგონა, რომელიც ჩემს შეხედულებებს ეწინააღმდეგებოდა. ნუცას შემთხვევაში სამი რამ გავითვალისწინე: ჯერ ერთი, ის, რომ ნუცას გაცნობიერებული ჰქონდა, თუ რა იყო ოჯახი; მეორეც, ძალიან მომწონდა და პატივს ვცემდი ნუცას ოჯახს; მესამე და მთავარი იყო ის, რომ ნუცა ყოველთვის ძალიან კარგი მეგობარი იყო. ამას ჩვენს სამეგობროშიც ყველა აღნიშნავდა.

– ანუ ეთანხმებით იმ აზრს, რომ წყვილი მეგობარიც უნდა იყოს.

ნუცა: კი. როცა ცოლ-ქმარი მხოლოდ მეუღლეები არიან, ცხოვრებისეულმა პრობლემებმა შეიძლება სიყვარული შთანთქას, ხოლო თუ მეგობრებიც არიან, მაშინ პრობლემებს უფრო ადვილად გაუმკლავდებიან.

ზაზა: კი, ნუცას ვეთანხმები, მაგრამ სიყვარულს არაფერი შთანთქავს. თუ ჭეშმარიტი გრძნობაა, მაშინ ის ძალიან ბევრ რამეს განაპირობებს. წყვილს შორის სიყვარული და მეგობრობა ერთმანეთთან კავშირშია. თუ მხოლოდ სიყვარული არსებობს და მეგობრობა არა, ეს მხოლოდ ფორმალურია. მაგრამ თუ ორივეა, მაშინ სულ სხვა სიტუაციაა. მეგობარმა მეგობრის შესახებ ყველაფერი იცის, ანუ შენ შენი მეუღლის ყველაფერი იცი და ურთიერთობაც ადვილია. ამავდროულად, მეგობრობა ყოველდღიურობაშიც გეხმარება და სიყვარულთან ერთად, ყოველდღიურ პრობლემასაც ადვილად გადალახავთ.

– ზაზას, როგორც მამაკაცს და არა როგორც მეგობარს, როდის შეხედეთ?

ნუცა: ამაზე არასდროს დავფიქრებულვარ. ჩვენ ძალიან კარგად ვმეგობრობდით, მაგრამ რაღაცა პერიოდის შემდეგ, მივხვდი, რომ მარტო მეგობრობა არ “უხაროდა”, რაღაც იყო, მაგრამ რა, ეს არ ვიცოდი. სიმართლე გითხრათ, ასე სწრაფად სიყვარულის ახსნასაც არ ველოდი.

– სიყვარული როგორ აუხსენით?

ზაზა: ლესელიძის ქუჩაზე რომ მივდიოდით, დავუჩოქე და სიყვარული ავუხსენი. მახსოვს, ჟრუანტელმა ორივეს ერთად დაგვიარა. მაშინ ასე კარგად არ მიცნობდნენ, როგორც დღეს. დღეს, ჩემს თავს ქუჩაში დაჩოქების უფლებას ვერ მივცემ. თუმცა, სიყვარულში ასეთი ელემენტები უნდა იყოს. აქვე უნდა აღვნიშნო, რომ რომანტიკული არ ვარ.

ნუცა: ეს მოხდა 22 დეკემბერს. მანამდე თაყვანისმცემლებიც მყავდა და სიყვარულიც ბევრს აუხსნია, მაგრამ ისეთი სიხარული, როგორიც ზაზას სიყვარულის ახსნის შემდეგ დამეუფლა, არასდროს მქონია. ზაზამ იმ დღეს ღვთისმშობლის მოულოდნელი სიხარულის ხატი მაჩუქა.

– სიყვარული რომ აგიხსნათ, მაშინვე უთხარით პასუხი?

ზაზა: პასუხი მაშინვე მივიღე.

ნუცა: პასუხი მაშინვე არ მითქვამს. ეს ჩემთვის იმდენად მოულოდნელი იყო, რომ პასუხი მოგვიანებით ვუთხარი. დაახლოებით ერთი თვე დამჭირდა იმისთვის, რომ ჩემს გრძნობებში გავრკვეულიყავი. როგორც კი მივხვდი, რომ ზაზა მეგობარზე მეტი იყო, მაშინვე ვუთხარი პასუხი.

– რამდენი ხანი იყავით შეყვარებულები და როგორი იყო ზაზა შეყვარებულობის პერიოდში?

ნუცა: ჩვენი შეყვარებულობის პერიოდმა დაახლოებით 2 წელს გასტანა. რაც შეეხება ზაზას, ის ჩვეულებრივი იყო. იმ პერიოდში ძალიან დაკავებული იყო და სასიყვარულო ურთიერთობებისთვის დროც არ გვრჩებოდა.

– ყველაზე მეტად ერთმანეთში რა მოგწონთ?

ნუცა: გულწრფელობა. როდესაც ადამიანი შენთან ურთიერთობაში გულწრფელია, ეს იმას ნიშნავს, რომ შეგიძლია ყველაფერში ენდო და ყველაფერში მისი იმედი გქონდეს.

ზაზა: ნუცას ოჯახის მიმართ დიდი პასუხისმგებლობა აქვს, შემიძლია ნებისმიერ დროსა და ნებისმიერ სიტუაციაში მას დავეყრდნო და მისი იმედი მქონდეს. ამავდროულად, ძალიან აქტიური და შრომისმოყვარეა.

– ხელის სათხოვნელად ვისთან ერთად მიხვედით?

ზაზა: ჩემთან ერთად იყო ჩემი მეგობარი ალეკო გაბუნია (ახლა ჩემი მეჯვარეა), რომლის იქ ყოფნამ ძალიან გამამხნევა. მიუხედავად იმისა, რომ ნუცას მშობლებთან და ძმასთან ვურთიერთობდი და მათი ხასიათი კარგად ვიცოდი, ჩემთვის ნუცას ხელის თხოვნა არც ისეთი ადვილი იყო. მახსოვს, როდესაც ვესაუბრებოდი, მათ სახეებზე სხვანაირმა სიხარულის ღიმილმა გადაირბინა. ალბათ მეც ასე გამეღიმება, როდესაც ჩემი ქალიშვილის (თუ ღმერთი გოგონას გვაჩუქებს) ხელის სათხოვნელად მოვლენ.

– ნუცას ძმამ როგორ მიგიღოთ?

ნუცა: მე და ჩემს ძმას ყოველთვის განსაკუთრებული და-ძმობა გვქონდა. არაფერი დამიმალავს მისთვის და ისიც ჩემ მიმართ ყოველთვის გულწრფელია. გიორგი ჩემზე უფროსია და ყოველთვის ზრუნავდა ჩემზე, ახლა კი მზრუნველი ბიძაა. ამიტომ გიორგისთან არანაირი დაბრკოლება არ მქონია, პირიქით, წამახალისა კიდეც და მშობლები ზაზას მოსასვლელად შევამზადეთ.

ზაზა: სანამ ნუცას სათხოვნელად მივიდოდი, მის ძმას ვიცნობდი. 2008 წლის აგვისტოში ნიშნობა გვქონდა, ხოლო 11 ნოემბერს ჯვარი დავიწერეთ.

ნუცა: ნიშნობის შემდეგ ორი-სამი თვე დანიშნულები ვიყავით, მერე კი ძალიან ტრადიციული ქორწილი გადავიხადეთ. ზაზას თეთრი ჩოხა ეცვა, ხოლო მე – ქართული კაბის სტილში შეკერილი კაბა.

ზაზა: სხვათა შორის, ჩოხა არა მხოლოდ მე მეცვა, არამედ ყველა ჩემს მეგობარს, დაახლოებით 20-30 ადამიანს.

– ჯვარი რომელ ეკლესიაში დაიწერეთ?

ნუცა: ჯვარი საგურამოში, ილია მართლის სახელობის ეკლესიაში დავიწერეთ, სუფრა კი მცხეთაში გვქონდა გაშლილი. დაახლოებით 100 კაცი იყო ჩვენს ქორწილში.

– საქორწინო მოგზაურობაში სად წახვედით?

ნუცა: ქორწილის შემდეგ, იმავე ღამეს, პირდაპირ საქორწინო მოგზაურობაში – ჩეხეთში წავედით. რამდენიმე დღით ვიყავით კარლოვი ვარში, შემდეგ კი პრაღაში წავედით. ასევე, გვქონდა ტურები, ვენაში წავედით და ღირსშესანიშნაობები დავათვალიერეთ.

– “ქრისტიან-დემოკრატების” წევრებმა რა გაჩუქეს?

ზაზა: ფულადი დახმარება არ ყოფილა და არც ველოდით. ცალკეულმა ადამიანებმა საჩუქრები გაგვიკეთეს, მაგრამ ყველაზე დასამახსოვრებელი ორი საჩუქარი იყო: ერთი გიორგი თარგამაძის მიერ ნაჩუქარი ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ულამაზესი ხატი, რომელიც სახლში გამოსაჩენ ადგილზე გვიკიდია, მეორე კი – არქიდიაკვან დემეტრეს მიერ ნაჩუქარი სახარება. ეს სახარება ნუსხურ-ხუცურად არის დაწერილი და საოცრად ლამაზად არის მოხატული.

– ნუცა, სად გაიცანით სადედამთილო?

– ზაზას დედა, როგორც ერთ-ერთი საუკეთესო მეგობრის დედა, ისე გავიცანი. ეს მოხდა სამების ეკლესიაში. მიუხედავად იმისა, რომ მეგობრის დედა იყო, ამ საკითხს მაინც მორიდებითა და მოწიწებით მივუდექი. ალბათ ზაზას დედამ იცოდა, რომ მის შვილს ჩემ მიმართ განსაკუთრებული სიმპათიები ჰქონდა და განსხვავებულად შემომხედა, უფრო თბილად მიმიღო და ჩემზე სასიამოვნო შთაბეჭდილება დატოვა. როდესაც შეყვარებულები ვიყავით, იყო სირთულეები, მაგრამ მისი ოჯახის მიმართ ყოველთვის აღფრთოვანებული ვიყავი. სულ ვფიქრობდი, ზაზასთან ურთიერთობა რომ დამთავრდეს, ასეთი ოჯახის შვილს კიდევ თუ შევხვდები-მეთქი. ასეთი კარგი ადამიანების დაკარგვა მენანებოდა, ჩემი და ზაზას ურთიერთობა წარმატებული თუ არ აღმოჩნდებოდა.

– ზაზას მშობლებს როგორ მიმართავთ?

ნუცა: დედა და მამა ერთადერთია, ამიტომ მათ განსაკუთრებული ადგილი აქვთ. ზაზას მშობლებს სახელებით მივმართავ.

ზაზა: რატომ უნდა დაუძახოს დედა იმას, ვინც დედა არ არის? ეს არაბუნებრივია. ამას არც მე ვითხოვ და არც დედაჩემი. ჩემი აზრით, უკეთესია, სახელით მიმართო და მის მიმართ სითბო და პატივისცემა გამოიჩინო, ვიდრე დედა დაუძახო და მის მიმართ არაფერს გრძნობდე. ნუცას მშობლებს მეც სახელებით მივმართავ, მაგრამ მათ მიმართ ძალიან თბილი დამოკიდებულება მაქვს.

– მშობლებთან ცხოვრობთ თუ ცალკე?

ნუცა: ცალკე ვცხოვრობთ.

ზაზა: თანაცხოვრების პირველი ერთი წელი ნუცას მშობლებთან ახლოს ბინა ვიქირავეთ და ქირით ვცხოვრობდით. მერე ნუცას მშობლებმა ძალიან დიდი საჩუქარი გაგვიკეთეს და ბინა გვიყიდეს. სანამ ბინას ჩვენი გემოვნებით ვარემონტებდით, ნუცას მშობლებთან გადავედით საცხოვრებლად. თან ნუცა ფეხმძიმედ იყო. როგორც კი სარემონტო სამუშაოები დასრულდა, მაშინვე ჩვენს ახალ ბინაში გადავედით. ჩემი აზრით, თუ წყვილს საშუალება აქვს, ცალკე უნდა იცხოვროს.

– შვილს დამიანე ვის პატივსაცემად დაარქვით?

ზაზა: დიდი ქართველი მეფის, დემეტრე I-ის პატივსაცემად დავარქვით ეს სახელი. დავით აღმაშენებლის უფროსი ვაჟი დემეტრე I როდესაც ბერად აღიკვეცა, მას დამიანე ეწოდა. სწორედ მისი დაწერილია შესანიშნავი საგალობელი – “შენ ხარ ვენახი”.

– მშობიარობას დაესწარით?

– კი. ეს ნუცას სურვილიც იყო. სხვანაირად არც მე შემეძლო.

– ფინანსებზე რას გვეტყვით?

ზაზა: მადლობა ღმერთს, რომ დამოუკიდებელი ფინანსური შესაძლებლობებით მოვკიდეთ ოჯახს ხელი. თუ ოჯახში ფინანსური მხარე არ არის, პრობლემები ბუნებრივად იჩენს თავს. ეს ფუნდამენტური საკითხია. ნურავინ იტყვის, თუ სიყვარულია, ჩვენ ფულის გარეშეც ბედნიერები ვიქნებითო, ეს ასე არ არის. ადამიანს თავისი შემოსავალი უნდა ჰქონდეს. ძალიან კარგია, ნუცას თავისი შემოსავალი რომ აქვს.

– ხელფასს რომ იღებთ, ნუცას ფულს აძლევთ?

– არა. სწორად არ მიმაჩნია, კაცმა მეუღლეს მთელი ხელფასი რომ უნდა მისცეს. კომუნალურ გადასახადებს მე ვიხდი, პროდუქტების საყიდლად ერთად დავდივართ, მთელი თვის ძირითად პროდუქტს ერთად ვყიდულობთ. დანარჩენ თანხას კი შესაბამისად ვხარჯავთ.

– როგორი დიასახლისია ნუცა?

ზაზა: თავიდან სულ რამდენიმე კერძის მომზადება იცოდა, მაგრამ მერე თანდათან ყველაფერი ისწავლა, ახლა ნამცხვრებსაც აცხობს. ჩემი აზრით, ქალი იმისთვის არ თხოვდება, რომ მხოლოდ კერძები მოამზადოს.

– როცა თავისუფალი დრო გაქვთ, სად გიყვართ ერთად დასვენება?

ზაზა: სახლში. ძალიან გვიყვარს რეზო გაბრიაძისა და მარჯანიშვილის თეატრში სიარული. რაც შეეხება დასვენებას, ნუცას ძალიან უყვარს ბაკურიანი და ზამთარშიც და ზაფხულშიც ვცდილობთ იქ წასვლას. ნუცას ოცნებაა, ბაკურიანში ბინა შეიძინოს.

– მეუღლე ამ ოცნებას შეუსრულებს?

– ვნახოთ, ყველაფერი წინაა.

ლია ოსაძე

http://sana.ge/address/news/cat/1/id/115101/%E1%83%A1%E1%83%98%E1%83%A7%E1%83%95%E1%83%90%E1%83%A0%E1%83%A3%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%A1%20%E1%83%98%E1%83%A1%E1%83%A2%E1%83%9D%E1%83%A0%E1%83%98%E1%83%90

2004 წელი. სვეტიცხოველი

დისკუსია პრესის გავრცელების თემაზე

დღევანდელი რუსეთი…. რეალობა!

პუტინმა ხმების 100 % პროცენტი ჩეჩნეთიდან და ფსიქიატრიული კლინიკებიდან (პუტინისგან განსხვავებით ის ხალხი მკურნალობს მაინც) მიიღო. მოკავშირე დიქტატორთა და ტირანთა ერთი ყველაზე ოდიოზური და გავლენიანი ნაწილი სახლში, ციხეში ან საფლავშია (თუმცა ავანსცენაზე რჩება ჩავესი, აზიელი ლიდერები, ისლამურ რესპუბლიკებს შორის ყველაზე ძლიერი მხარდმჭერი პაკისტანი). მოსკოვში 10 000ზე მეტი ადამიანი გამოვიდა პუტინის პოლიტიკის წინააღმდეგ (სავარაუდოდ საპროტესტო მუხტი და ადამიანთა რაოდენობაც გაიზრდება). რუსეთის მიერ ოკუპირებულ საქართველოს ტერიტორიებზე (განსაკუთრებით სამაჩაბლოში) პროცესები კანონზომიერად ვითარდება. ეს ყველაფერი არ ნიშნავს იმას, რომ ხვალ პუტინი აღარ იქნება, თუმცა ეს შეიძლება მოხდეს ზეგ. ჩვენ, ჩვენი სახელმწიფო ამ მომენტს მზად უნდა დახვდეს…